Onze laatste dagen op Bali!

Onze laatste dagen op Bali!
We reizen verder door dit indrukwekkende land. Vandaag, 6 juli, reizen we met een Jeep door het oerwoud een berg op naar Sukamade op Zuid-Oost Java. We zitten daar in een zeer eenvoudig guesthouse, zonder warm water en beperkt stroom tot 21.00 uur. Deze plek ligt vlak aan de kust van de Indische Oceaan, die met name bekend is om de aanwezigheid van reuzeschildpadden die daar leven en hun eieren op het strand leggen. De bedoeling is dat we in de avond schildpadden gaan zoeken met rangers die daar veel werk doen en helpen met het beschermen van deze grote beesten (ruim 1 meter lang, 70 cm breed). De tocht omhoog was een belevenis, geen normal begaanbare weg, stap voor stap rijden, hobbelen, door diepe gaten. Onderweg zien we karbouwen, toekans en apen. Geweldig was is dat mooi. We stoppen onderweg bij cacao-, rubber- en koffieplantages. Indrukwekkend hoe de bewoners van dorpen, midden in dit oerwoud, daar werken. Met eenvoudige middelen, allemaal met de hand. Ook bezoeken we onderweg een suikerbranderij, waar vrouwen de hele dag in kleine hutjes, in de rook, bij hete vuurovens hun werk moeten doen. En ze lachen allemaal vrouwen vriendelijk naar (en waarschijnlijk ook om) ons. We delen snoepjes uit aan de kinderen die er rondlopen. Als we aankomen bij ons guesthouse is het even schrikken. Het is heel eenvoudig en we zijn blij dat wij, verwende Europeanen, hier maar 1 nacht blijven. Na het eten gaan we ‘s avonds in het donker op pad. We lopen, met nog een groepje toeristen, in het donker door het oerwoud tot we aan het strand aankomen. We gaan daar in het zand zitten, totdat een van de rangers ons het sein geeft dat er een schildpad eieren aan het leggen is. We lopen opgewonden in zijn richting. Als de schildpad klaar is met het eieren leggen, ze legt ze ongeveer 60 cm. onder het zand, mogen we dichterbij komen om alles goed te bekijken. Het is een indrukwekkend schouwspel hoe de schildpad, uitgeput na het graafwerk, haar weg terug naar het water probeert te vinden. We kunnen er heel dicht bij staan en raken haar schild aan. Na ruim 20 minuten komt ze bij het water aan en na een paar hoge golven die op het strand slaan, verdwijnt ze in de oceaan. We zijn getuige geweest van een bijzonder en emotioneel schouwspel. Nooit geweten dat deze grote zeeschildpadden zulke prachtige beesten waren! De rangers halen de eieren uit het zand. Het zijn er 122, zo groot en rond als een pingpongbal. Ze gaan mee naar de broederij, waar ze na 2 maanden uitkomen en dan weer uitgezet worden in de oceaan. Slechts 1 op de 50 zal het overleven. Onder de indruk, lopen we stilletjes terug naar onze slaapplaats en gaan direct naar bed, er is immers niets anders te doen!
De volgende morgen rijden we door naar Banyuawangi, waar we zullen overnachten in een super de luxe resort. Het contrast tussen onze laatste slaapplaats en dit resort is gigantisch. Toch mooi om beide meegemaakt te hebben. We komen hier wat bij en rusten wat uit van onze “barre” tocht. Dinsdag 8 juli gaan we ‘s morgens vroeg naar het zwavelmeer van Kawah Ijen. We rijden weer met een Jeep in het donker richting de berg en als we aankomen is het inmiddels licht geworden. We zitten dan op 1800 m en de rest gaan we te voet. Een zware tocht naar 2340 m. Onderweg, over het steile bergpad, komen we veel “zwaveldragers” tegen. Indonesische mannen die in mandjes zwavel uit de krater halen en op hun schouders de berg af dragen. Onmenselijk, zwaar en smerig werk. De mandjes wegen ongeveer 60-70 kilo. Ze laten dan ook graag hun littekens op hun schouders zien. Maar ze doen het weer met een lach en zijn vriendelijk en opgewekt. Deze mannen lopen per dag 2 keer de berg op en de krater in. Daarmee verdienen ze en paar euro’s. Weer indrukwekkend.
Het is onze laatste dag op Java, want als we terug zijn van onze tocht gaan we door naar de haven, vlak bij het hotel en maken de oversteek van een uur naar Bali. Bali is echt een ander eiland. De wegen zijn beter, veel meer toeristen, ziet er vaak iets netter uit en het klimaat is wat aangenamer. We rijden langs de Noordkust van Bali naar Lovina, waar we op 9 juli weer vroeg opstaan om in kleine bootjes de zee opvaren om dolfijnen te spotten. Het is niet altijd zeker dat de dolfijnen zich laten zien. Het is wachten geblazen. Maar dat is helemaal niet erg. Het is al lekker warm, we zien de zon opkomen. Dan, na een half uurtje zien we voor het eerst de vinnen van dofijnen boven het water uitkomen! Het zijn toch wel dolfijnen en geen…………..? Ja hoor, ze springen ook boven het water uit. Prachtige, kleine dolfijen, die in kleine groepjes zwemmen en soms springen. Dit is toch anders dan in Harderwijk! We dobberen 2 uurtjes rond en varen dan weer naar de kust. Wat was dit mooi. Na het ontbijt rijden we door naar Amed, een behoorlijk toeristische plaats, waar met name het snorkelen en duiken zeer populair is, vanwege de prachtige koralen en kleurrijke vissen vlak aan de kust. Het blijkt zeer de moeite waard! We blijven hier 2 nachten en genieten van het prachtige weer. Even weer voor een paar dagen vakantie!
We reizen verder via Ubud naar Seminyak, aan de kust in het zuiden van Bali. Onderweg bezoeken we de grootste Hindoe tempel van Indonesie, de Besakih. 80 % van de Balinezen zijn Hindoe en ook dat is anders dan op Java. We horen hier niet meer 5 x per dag de gezangen vanuit de moskee, maar zien overal kleine tempeltjes waar mensen meerdere keren per dag kleine offertjes brengen om de goden te bedanken voor het eten, hun werk, de natuur! Mensen hebben een huistempeltje, familietempel, dorpstempel en een algemene temple. Verder zijn er tempeltjes op alle werkplekken, dus ook in ons hotel. Daar brengen medewerkers meerdere keren per dag bloemen, rijst, wierook naar de tempeltjes. Mooi schouwspel.Onderweg naar Seminyak bezoeken we nog een koffieproeverij, waar we de zeer bekende Luak koffie proeven. Luak koffie wordt gemaakt van koffiebonen die door special kitten gegeten en weer uitgepoept zijn. De koffiebonen worden opgezocht, gewassen en gebrand en de koffie die er van gezet wordt smaakt heerlijk. Niet te veel bij nadenken! Voordat we naar ons laatste hotel in Seminyak vertrekken, bezoeken we in Ubud nog Monkey Forest. Een stukje oerwoud, midden in de stad, waar kleine,grijze apen vrij rondlopen. Ze lopen zelfs in de winkelstraten bij de ingang van het parkje. Ze zijn heel brutal en als we bananen kopen om te voeren, hebben ze dat direct in de gaten en ze bespringen de jongens en halen de bananen gewoon uit hun broekzakken. Lachen! Om 11 uur rijden we naar hotel, Sarinande Beach Inn. Dit is onze laatste plaats, voordat we dinsdag 15 juli weer terug moeten vliegen. We zitten redelijk dicht bij het strand en met een taxi zijn we snel in het centrum. We blijven hier 3 nachten om wat bij te komen van onze reis.

Het is een vermoeiende reis geweest. We hebben veel gezien en gedaan. We hebben ruim 3 weken in een andere wereld geleefd. Het was een geweldige belevenis, te meer omdat we dit met ons vieren mochten doen. We hebben van Indonesie en van elkaar genoten. We gaan voldaan en weer met ons vieren naar huis. We zijn vast van plan om nog eens terug te gaan. Indonesie zit in ons hart!!